Hadithe te zhgjedhura nga Sahihul Buhari 3

LAJMËRIMI I FAMILJES-FAREFISIT PËR VDEKJEN E ANËTARIT TË TYRE
1246. -Pejgamberi s.a.v.s. ka deklaruar: “Flamurin (në luftën në Mut’i) e mbante Zejdi dhe uvra, pastaj e mori Xhaferi (b.Ebi Talib), edhe ky u vra, pas këtij e mori Abdullah b. revaha edhe ky u vra. Sytë e Pejgamberit s.a.v.s. lëshuan lotë. Mandej flamurin e mori Halid b. Velid pa autorizimin e askujt dhe korri fitore”.
LAJMËRIMI PËR FALJEN E XHENAZES
-Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë: “Pse nuk më keni lajmëruar?
-Përse nuk më keni lajmëruar?-pyeti Pejgamberi.
-Ma tregoni ku e ka varrin!
Pastaj Muhammedi a.s., i shkoi te varri dhe ia fali xhenazen.
SHPËRBLIMI PËR PËRBALLIM TË VDEKJES SË FËMIUT ME SHPRESË TE ZOTI
1249. Disa gra i kanë thënë Pejgamberit të All-llahut: “Na cakto një ditë!” (për ligjëratë), dhe ai u mbajti ligjëratë.
Muhammedi a.s. tha: “Gruas të cilës do t’i vdesin tre fëmijë, ata do të jenë mburojë e saj nga zjarri i xhehennemit.
-Po dy?-Pyeti (Ummi Sulejm)
-Edhe dy-u përgjegj Muhammedi a.s.
LARJA E TË VEKURIT DHE ABDESIT I TIJ ME UJË DHE GUR SHTUFI
1253. “Erdhi te ne Pejgamberi s.a.v.s. kur i vdiç e bija (Zejnebja) dhe tha: -Lane tri ose pesë herë, ose nëse e shihni të nevojshme edhe më tepër se kaq, me ujë dhe gur-shtufi, e herën e fundit veni kamfor, ose ka thënë, ca kamfor dhe kur ta kryeni më lajmëroni!” Kur e kryem, e lajmëruam, dhe ai na dha xhyben e vet dhe tha: “Mbështillnia trupin me të!”
LARJA E TË VDEKURIT, TEK, TRI, PESË HERË-ËSHTË MUSTEHAB
U1254. -Derisa po e lanim të bijën e tij, hyri Pejgamberi s.a.v.s. dhe na tha: “Lane me ujë dhe gur-shtufi tri ose pesë herë, ose më tepër se kaq, kurse herën e fundit veni kamfor dhe kur ta kryeni më lajmëroni mua!” Pasi që e kryem e lajmëruam dhe ai na hudhi, nga teshat e veta, mbulojën e poshtme-hikve, dhe tha: “Mbështillne tërësisht!”
Ejjubi thohtë: “Mua më ka rrëfyer hafsa njëlloj sikurse edhe Muhammedi, me përjashtim që në deklaratën e Hafsës thuhet: “...lane me larje tek numër!” Dhe kjo ishte: ...tri, pesë ose shtatë herë, si dhe se Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë: “...Fillone nga ana e djathtë e saj dhe nga ku fillon abdesti!” Në deklaratën e saj është thënë edhe se Ummi Atije ka thënë: “Dhe e krehëm, ia ndamë flokët në tre bishtaleca”.
QEFINI PREJ DY PJESËSH
1265. “Derisa njëri po rrinte në Arefat, u rrëzua nga kafsha kalëruese dhe theu qafën, ose ka thënë, ia theu qafën, dhe Pejgamberi s.a.v.s. tha: -Lane me ujë dhe gur shtufi dhe mbështillne me dy mbështjellës. Mos e parfymosni dhe kryet mos ia mbuloni me shall, sepse ai Ditën e Kijametit do të ringjallet duke kënduar telbije”.
VESHJA E TË VDEKURIT ME QEFIN TË QEPUR APO TË PAQEPUR
1269. “Kur vdiq Abdullah b.Ubejj (b.Seluli), djali i tij, Abdullahu erdhi te Pejgamberi s.a.v.s. dhe tha:
-O Pejgamber i All-llahut, ma jep këmishën tënde ta përgatis me të babën tim! Falja xhenazen dhe lutu të jetë i falur! Pejgamberi s.a.v.s. ia dha këmishën e vet dhe tha: “Më lajmëro (kur të jetë gati) dhe unë do t’ia fal xhenazen!” Ky e lajmëroi dhe kur deshi Muhammedi a.s. t’ia falë xhenazen, Umeri r.a. e tërhoqi dhe i tha: “A nuk të ka ndaluar All-llahu t’ia falësh xhenazen hipokriti?” -Kam dy zgjidhje-tha Muhammedi a.s. I Lartmadhërishmi All-llah ka thënë: “Kërkove apo nuk kërkove falje për ata, njëlloj! Të kërkosh falje madje edhe shtatëdhjetë herë, All-llahu nuk ua fal”.
Pastaj Muhammedi a.s. ia fali xhenazen, por edhe sqaroi: “Kurrë askujt prej tyre kur të vdesin mos ia fal xhenazen!”
1270. “Pejgamberi s.a.v.s. ka ardhur te Abdullah b. bejj, pasi që ky ishte varrosur, e nxorrën,bëri sikur e pështyu dhe ia veshi këmishën e vet”.
QEFINAT MERREN NGA PASURIA E TËRËSISHME
1274. Abdurrahman b. Avfit r.a. një ditë i sollën (në uhud) ushqim, kurse ai tha: “Është vrarë Mus’ab b. Umejr, e ai ka qenë më i mirë se unë, por nuk u gjet asgjë me çka do të mbështillej përveçse xhybes së tij dhe është vrarë edhe Hamza, ose ka thënë, është vrarë një njeri tjetër, më i mirë se unë dhe nuk kishte asgjë për t’u mbështjellë, përveçse një xhybeje të tij, dhe me të vërtetë jam frikësuar se mos veprat tona të mira në këtë botë janë të nxituara, dhe ia filloi të qajë”.
NË RAST SE QEFINI MBULON VETËM KRYET OSE VETËM KËMBËT, ATËHERË DO TË MBULOHEN VETËM KRYET

1276. “Kemi bërë hixhret bashkë me Pejgamberin s.a.v.s. (nga Mekkanë Medine) për të gjetur kënaqësinë e All-llahut. Shpërblimin e pritnim vetëm prej All-llahut xh.sh. Dikush prej nesh vdiç pa filluar t’i gëzojë shpërblimet. Në mesin e tyre është edhe Mus’ab b. Umejri. E dikush tjetër pasi janë pjekur frytet pa i vjel. Mus’abi është vrarë ditën e betejës së Uhudit dhe ne nuk gjenim me çka ta mbështjellim, përveçse një mbulojë të tij: kur ia mbulonim kryet me të, këmbët i mbetnin pa mbuluar, e kur ia mbulonim këmbët, i mbetej kryet i pambuluar. Pastaj Pejgamberi s.a.v.s. urdhëroi që t’ia mbulojmë kryet, kurse te këmbët t’i vejmë ndonjë copë harrne-”idhhir”.
AI I CILI NË KOHËN EPEJGAMBERIT A.S. PËRGATITI QEFINAT DHE NUK PAT VËREJTJE, NUK IU BË VËREJTJE
1277. -E dini çka është burde (mbulojë) pyeti Sehl?
-Ajo është mbulojë - iu përgjegjen të pranishmit.
-Po, tha ai.
-E kam mbaruar, vejur, tha ajo gruaja, me duart e mia dhe erdha të ta jap që ta veshish.
Pejgamberi s.a.v.s. pasi që kishte nevojë, e mori, erdhi te ne dhe e veshi. Kjo “burde i pëlqeu njërit, dhe i tha: “A ma jep? Qenka shumë i bukur!” Të pranishmit i thanë: “Nuk bëre mirë! Pejgamberi s.a.v.s. e pat marrë për vete, sepse i duhej. Ti ia kërkove, e ti e di se ai nuk të refuzon”.
-Pasha All-llahun -tha ky- nuk e kërkova që ta vesh. E lypa ta kem për qefin.
-Dhe kjo mbuljë, një mend ishte qefin i tij- thotë Sehl.
PJESMARRJA E GRAVE NË PËRCJELLJE TË XHENAZES
1278. “Na është ndaluar përcjellja e xhenazes, por kjo nuk është ndalesë kategorike”.
A MUND TË MBAJË ZI GRUAJA PËR TJETËRKËND PËRVEÇ BURRIT?
1280. “Kur arriti lajmi nga Shami-Siria, për vdekjen e Ebu Sufjanit, Ummi Habiba (bija e Ebu Sufjanit) r.a. lypi kozmetikën në mbarim të ditës së tretë, i bëri me ngjyrë edhe brylat dhe tha: Këtë nuk do ta kisha bërë po të mos e kisha dëgjuar Pejgamberin s.a.v.s. duke thënë: “-Asnjë gurjae që beson All-llahun Ditën e Gjykimit nuk i lejohet të mbajë zi për të vekurin më tepër se tri ditë, përveçse për burrin, për të cilin bashkëshortja do të mbajë zi katër muaj e dhjetë ditë”.
DEKLARATA E pEJGAMBEIT A.S. PËR VAJTIMIN
“I vdekuri dënohet (në varr) për shkak të vajit të shtëpiarëve të tij, dhe kjo (thotë Buhariu) nëse është vajtim me recitim, sepse All-llahu xh.sh. ka thënë: “Ruane veten falmiljen uaj nga zjarri i xhehennemit!”
Ndërkaq Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë: ..“Secili nga ju është roje dhe secili do të jetë përgjegjës për atë çka i jepet në besim për ta ruajtur”.
Vajtimi nuk është nga tradita islame siç thotë edhe Aisheja r.a. kur citon “Askush nuk do të bartë barrën e huaj...”, që është në harmoni me fjalët e lartmadhërishmit: “Nëse njeriu i ngarkuar me mëkate kërkon ndihmë nga vëllau i vet, ai nuk do të ngarkohet me të”.
Këtu del në shesh se çka lejohet, të qarët pavajtim lejohet.
Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë: “Nuk do të bëhet vrasje e që një pjesë e atij mëkati të mos i shkojë-ngarkesë, Kabilit, djalit të Ademit a.s. Kjo është për shkak se ai i pari e praktikoi vrasjen”.
1284. “Bija e Pejgamberit s.a.v.s. (Zejnebja) e ka thirrur Muhammedin a.s. “Djalin e kam për vdekje, eja te unë! Ai i çon selam dhe i tha: “All-llahut i takojnë edhe ajo që e merr edhe ajo që ia ka dhënë dikujt. Te Ai është i caktuar afati me përpikmëri, prndaj le të bëjë durim dhe le të shpresojë në shpërblim!”
Ajo përsëri çoi e thirri dhe i bëri të vijë pa asnjëfarë kushti, dhe Muhammedi a.s. u ngrit, bashkë me të edhe Sa’d b. Ubade, Muadh b. Xhebel, Ubej b. Ka’b Zejd b. Thabit dhe disa të tjerë. Pasi erdhi Pejgamberi s.a.v.s. ia lanë në duar fëmiën e ai dha shpirt. Më duket thotë Usame-se ka thënë edhe këtë: “Po ky qenka terur kretësisht!” Sytë iu mbushën me lot, dhe, sa’di i tha: “O Pejgamber i All-llahut, ç’është kështu?” -Kjo është mëshira që e vë All-llahu në zemrat e robërve të vet. All-llahu është i mëshirshëm vetëm ndaj robërve që kanë mëshirë”.
1288. -All-llahu e mëshiroftë Umerin! Pasha All-llahun, Pejgamberi s.a.v.s. nuk ka thënë: “All-llahu, me të vërtetë, i ndeshkon besdrejtët për shaka të vajtimit të farefisit të tij për këtë, por Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë: “All-llahu, pa dyshim mosbesimtarit ia shton mundimet me vajtimin e familjes së tij për të”. -Për këtë u mjafton-tha -Aisheja -Kur’ani: “Askush nuk do të bartë barrën e tjetërkujt”. Pastaj Ibni Abbasi r.a. ka thënë: “All-llahu e bën njeriun të qeshë dhe të qajë”.